Benim Hikayem

Kağıt üstünde, iyi bir işim, ailem, dostlarım, arkadaşlarım vardı. Çoğu insanın gıptayla baktığı bir hayatım vardı, ama nedense her gün birbirinin aynıydı ve ben o günlerden keyif alamaz olmuştum. Sürekli stres, hiçbir şeye yetişemediğimi hissetmek, uyku bozukluğu ve hatta reflü gibi fiziksel rahatsızlıklarım vardı. Laptop’ ım, sürekli yanımdaydı; o yüzden arkadaşlarım ona “Seninki” diye isim taktı. Yolunda gitmeyen birşeyler olduğu çok açıktı.

Ama yolunda gitmeyen neydi?

İçimdeki bu garip his neydi?

Daha ne istiyordum?

Yoksa “ Şımarık “ mıydım…?

Tüm bunlar aklımdan geçerken içimdeki o ses bana:

“ İtiraf et Gamze, sen MUTSUZSUN.” dedi.

“ İtiraf ettim de, ne çözüldü? Şu ana kadar yaptıklarımla geldiğim nokta bu. Peki farklı ne yapmalı? ”

Evet, farklı bişey yapmalıydım… Ama bu NE OLMALIydı?

Benim için büyük bir soruydu. Bu soruyla yatıp kalkar olmuştum.

Sonra arkadaşlarımın, “ Enerjin çok güzel, senin yanındayken çok rahatlıyorum ve pozitif bakmaya başlıyorum ” dediklerini fark ettim. Bu sözleri ilk kez duymuyordum ama daha önce hiç dikkat etmemiştim. Mutsuzdum ama etrafımdaki insanları mutsuz etmiyordum. Hatta poztif enerji veriyordum.

Bu nasıl bir çelişki…???

Sonra bana başka neler söylüyorlar diye dikkat etmeye başladım.

• Pozitif enerji veriyorsun.

• Beni gerçekten dinlediğini hissediyorum.

• Sana anlattığım bazı konuları başkasına söyleme, dememe bile gerek kalmıyor.

• Gözlemlerin çok iyi.

• Tavsiyelerin süper, her zaman işime yarıyor…

Bana göre bunlar zaten herkeste vardı. Ben özel birşey yapmıyordum ki. “ Gamze, elinde henüz birşey yok.” dedim.

Yaşam Koçuluğu eğitimi aldığından bahseden bir arkadaşım, bana “ Sen çok iyi bir Yaşam Koçu olabilirsin” dedi. “ Hmm bu da ne ki?” diyerek Coaching kavramını araştırmaya başladım.

“ Sorunlar, onları yaratan zihin ile çözülemez” demiş Albert Einstein. Bu cümleyi sayısız kez duymuştum ama ilk kez bana birşey ifade etmeye başladı.

Ve Evrekaaa…

Evet Koçluk tam benlik bir iş… Peki hangi ekol? İnsanı bir bütün olarak ele alan İntegral ( Bütünsel Gelişim ) Koçluk, bana en yakın geleni oldu.

İntegral Koçluk eğitimi almaya başladım.

Eğitimin ilk modülünde benim için çok önemli olan üç konu oldu:

1. “Birşey değişir, herşey değişir” dediğinde eğitmenimiz, içimden “ O nasıl olacak ki? “ dedim

2. Hani derler ya “ Terzi kendi söküğünü dikemez.” diye bu iş için geçerli değil. Önce kendi söküklerini dikmeli ve sonra bu işi yapmalısın.

3. Her insan kendine özgü ve özel.

“ Gamze, kolları sıva bakalım, yapılacak çoook işimiz var… ”

Kendi söküklerim için çokça koçluk aldım.

Sonra öğrenmeye ve dönüşmeye devaaam dedim ve Regresyon Uzmanlığı eğitimlerini aldım. Kendi dönüşüm yolculuğuma, Regresyon görüşmelerini de ekledim.

Sonuç ne mi oldu?

Annemin bana; “ Her ne yapıyorsan yapmaya devam et. Çok değiştin, pamuk gibi biri oldun ve artık tartışmadan konuşabiliyoruz.” dediği bir anı yaşadım!!!

Yeni arkadaşlar edindim.

Varolan arkadaşlarımla ilişkim bambaşka bir boyuta geçti.

Aynı sıkıntıları yaşayıp mutsuz olan bir çok kişi olduğunu fark ettim.

Ve önyargılarımla hareket etmemeyi öğrendim.

Yeni Gamze’ den çok memnunum ve en önemlisi MUTLUYUM….

Şu anda hem Profesyonel Koçluk hem de Regresyon Uzmanlığı yapıyorum.

“Regresyon da ne?” diyenlere, cevabım “İşte o bambaşka bir hikaye.” diyebilirim.

Hepsi bu kadar mı? Elbette değil. Bu hayat boyu devam edecek bir yolculuk… Çalışmalara devaaam…

#Koçluk #koçluk #regresyon #regresyonuzmanlığı #mutluluk #bütünselgelişim #idcoaching #idkoçluk #integralkoçluk #gamzeçakır